scindo

scindo
scindo, ĕre, scĭdi, scissum - tr. -    - parf. arch. scicidi Enn. Tr. 334 ; Naev. Com. 94 ; Afran. Com. 227, cf Prisc. 10, 24 ; Gell. 7, 9, 16.    - cf. gr. σχίζω. [st1]1 [-] déchirer, fendre.    - scindere epistulam, Cic. Fam. 5, 20, 9 ; vestem Liv. 3, 58, 8 : déchirer une lettre, lacérer un vêtement.    - scindere quercum cuneis, Virg. En. 7, 510 : fendre un chêne avec des coins.    - scindere solum, Virg. G 2, 399 : fendre le sol.    - scindere freta ictu, Ov. M. 11, 463 : fendre la mer du battement des rames.    - scindere agmen, Tac. An. 1, 65 : fendre la colonne [des soldats].    - scindit se nubes, Virg. En. 1, 587 : le nuage se fend. [st1]2 [-] arracher.    - scindere comam, crines, Att. d. Cic. Tusc. 3, 62 ; Virg. En. 12,870 : s'arracher les cheveux.    - scindere vallum, Caes. BG. 3, 5 : arracher la palissade, détruire le retranchement. --- cf. Caes. BG. 5, 51, 4.    - prov. alicui paenulam scindere, Cic. Att. 13, 33, 4 : déchirer le manteau de qqn = l'assassiner de sollicitations. [st1]3 [-] couper, trancher, découper [les mets].    - Sen. Vit. 17, 2 ; Brev 12, 5 ; Mart. 3, 12, 2. [st1]4 [-] séparer, diviser.    - dirimit seinditque Suebiam continuum montium jugum, Tac. G. 43 : une longue chaîne de montagnes sépare et divise la Suébie.    - passif réfl. scindi : se diviser, se partager. --- Sall. H. 4, 18 ; Lucr. 4, 91; Ov. M. 15, 739.    - vox exasperatur et scinditur, Quint. 11, 3, 20 : la voix s'enroue et se brise.    - aliquem curae scindunt, Lucr. 5, 45 : les inquiétudes déchirent qqn. --- cf. Lucr. 3, 994.    - scindi in contraria studia, Virg. En. 2, 39 : se diviser en partis opposés. --- cf. Sen. Ep. 89, 16.    - scidit se studium, Quint. pr. 13 : l'étude se subdivisa.    - genus amborum scindit se sanguine ab uno, Virg. En. 8, 142 : les deux races se séparent en partant d'un sang commun.    - scindere necessitudines, Plin. Pan. 37 : déchirer des liens de parenté.    - scindere dolorem, Cic. Att. 3, 15, 2 : rouvrir une blessure, renouveler une douleur.    - scindere Pergamum, Plaut. Bac. 1053 : détruire Pergame.
* * *
scindo, ĕre, scĭdi, scissum - tr. -    - parf. arch. scicidi Enn. Tr. 334 ; Naev. Com. 94 ; Afran. Com. 227, cf Prisc. 10, 24 ; Gell. 7, 9, 16.    - cf. gr. σχίζω. [st1]1 [-] déchirer, fendre.    - scindere epistulam, Cic. Fam. 5, 20, 9 ; vestem Liv. 3, 58, 8 : déchirer une lettre, lacérer un vêtement.    - scindere quercum cuneis, Virg. En. 7, 510 : fendre un chêne avec des coins.    - scindere solum, Virg. G 2, 399 : fendre le sol.    - scindere freta ictu, Ov. M. 11, 463 : fendre la mer du battement des rames.    - scindere agmen, Tac. An. 1, 65 : fendre la colonne [des soldats].    - scindit se nubes, Virg. En. 1, 587 : le nuage se fend. [st1]2 [-] arracher.    - scindere comam, crines, Att. d. Cic. Tusc. 3, 62 ; Virg. En. 12,870 : s'arracher les cheveux.    - scindere vallum, Caes. BG. 3, 5 : arracher la palissade, détruire le retranchement. --- cf. Caes. BG. 5, 51, 4.    - prov. alicui paenulam scindere, Cic. Att. 13, 33, 4 : déchirer le manteau de qqn = l'assassiner de sollicitations. [st1]3 [-] couper, trancher, découper [les mets].    - Sen. Vit. 17, 2 ; Brev 12, 5 ; Mart. 3, 12, 2. [st1]4 [-] séparer, diviser.    - dirimit seinditque Suebiam continuum montium jugum, Tac. G. 43 : une longue chaîne de montagnes sépare et divise la Suébie.    - passif réfl. scindi : se diviser, se partager. --- Sall. H. 4, 18 ; Lucr. 4, 91; Ov. M. 15, 739.    - vox exasperatur et scinditur, Quint. 11, 3, 20 : la voix s'enroue et se brise.    - aliquem curae scindunt, Lucr. 5, 45 : les inquiétudes déchirent qqn. --- cf. Lucr. 3, 994.    - scindi in contraria studia, Virg. En. 2, 39 : se diviser en partis opposés. --- cf. Sen. Ep. 89, 16.    - scidit se studium, Quint. pr. 13 : l'étude se subdivisa.    - genus amborum scindit se sanguine ab uno, Virg. En. 8, 142 : les deux races se séparent en partant d'un sang commun.    - scindere necessitudines, Plin. Pan. 37 : déchirer des liens de parenté.    - scindere dolorem, Cic. Att. 3, 15, 2 : rouvrir une blessure, renouveler une douleur.    - scindere Pergamum, Plaut. Bac. 1053 : détruire Pergame.
* * *
    Scindo, scindis, scidi, scissum, scindere. Cic. Couper, Tailler, Rompre, Deschirer, Fendre.
\
    Cuneis robur fissile scinditur. Virgil. Se fend.
\
    Nec poterit rigidas scindere remus aquas. Ouid. Fendre.
\
    Capillos scindere. Ouid. Rompre, Deschirer.
\
    Dolorem suum scindere. Cic. Rengreger sa douleur et son ennuy.
\
    Fluuios scindere natatu. Claud. Fendre en nageant.
\
    Humum scindere vomere. Ouid. Fendre et labourer.
\
    Latus scindere flagello. Ouid. Deschirer.
\
    Penulam scindere. Cic. Prier tant une personne de venir chez nous, qu'on luy deschire sa robbe en le tirant.
\
    Sententiam scindere. Cic. Diviser son opinion.
\
    Solum scindere. Virgil. Labourer la terre.
\
    Mare tellurem scindit. Lucan. Divise.
\
    Scinditur incertum studia in contraria vulgus. Virgilius. Se bande.

Dictionarium latinogallicum. 1552.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • scindo —  I cut …   A glossary of provincial and local words used in England

  • дисцизия шейки матки — (discissio cervicis uteri; лат. discissio разрыв, от ди + scindo разрывать) см. Трахелотомия …   Большой медицинский словарь

  • цедить — цежу, цеж жидкий, процеженный раствор овсяной муки , укр. цiдити, цiджу, блр. цудзiць, цуджу цедить, пить помногу , русск. цслав. цѣдити διυλίζειν, болг. цедя цежу , сербохорв. циjѐдити, ци̏jеди̑м – то же, словен. cediti, cedim, чеш. cediti,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • цеп — род. п. а, диал. цепинка палка , оцеп колодезный журавль, шлагбаум , укр. цiп цеп , др. русск. цѣпъ, болг. цеп палка, которую прокладывают между нитями основы в ткацком станке , сербохорв. ци̏jеп цеп , словен. се̑р, чеш., слвц. сер, польск. серу… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • часть — ж., род. п. и, участь, счастье (см.), укр. часть, блр. часць, др. русск. часть доля, земельный участок, наследство , ст. слав. чѩсть μέρος (Остром., Супр.), болг. чест ж. часть, доля, счастье , сербохорв. че̑ст ж., чеш. čast, стар. čiest ж. часть …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • чистый — чист, чиста, чисто, чистить, чищу, укр. чистий, чистити, др. русск. чистъ, ст. слав. чистъ καθαρός (Остром., Клоц., Супр.), болг. чист, сербохорв. чи̏ст, чи̏ста, чи̏сто, словен. čìst, čista, чеш., слвц. čisty, польск. сzуstу, в. луж. čisty, н.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • шест — I I, род. п. а ( е вместо ё по аналогии шестик; см. Соболевский, Лекции 64), диал. шост, севск. (Преобр.), блр. шост. Праслав. *šьstъ родственно лит. šiekštas ствол дерева, очищенный от корней, колода для пленных , лтш. siêkstа часть… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Дисци́зия ше́йки ма́тки — (discissio cervicis uteri; лат. discissio разрыв, от Ди + scindo разрывать) см. Трахелотомия …   Медицинская энциклопедия

  • Саентология — Эта статья является предметом процедуры посредничества. В настоящее время вокруг статьи происходит сложный конфликт участников, из за чего начата процедура посредничества. Просьба вносить свои правки в соответствии с принятыми решениями… …   Википедия

  • Саентология/Temp1 — Версия 1 временная версия с целью разрешить войну правок Саентологический крест Саентологичекий символ Саентоло?гия (часто также «сайентология», от лат. scio и …   Википедия

  • Саенто — Саентологический крест Саентологичекий символ Саентология (часто также «сайентология», от лат. scio и др. греч. logos «знание о знании»[1]) религиозно фил …   Википедия

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”